Góra Krzyży- historia
Góra Krzyży to kolejne miejsce jakie chcę odwiedzić podczas wizyty na Litwie. Mieści się ona kilkanaście kilometrów od Szawli w pobliżu Meszkuci, ponad 200 kilometrów od Wilna. Góra Krzyży (Kryžių kalnas) powstała po upadku powstania w 1831 roku na pamiątkę poległych powstańców. Krzyże zaczęły być masowo stawiane gdy władze carskie zabroniły ich umieszczania nie tylko przy drogach, ale także na cmentarzach. W dzień wyrywane przez carskie zastępy, a w nocy znów potajemnie wstawiane przez okoliczną ludność.
Góra Krzyży była wielokrotnie niszczona- drewniane krzyże palono, metalowe przetapiano, a betonowe kruszono i wykorzystywano do tworzenia dróg. Jednak ona dalej rosła i rośnie do dzisiaj. Jest symbolem wytrwałości i walki o swoje przekonania. Każdy może pozostawić tu własny krzyż, na pamiątkę bądź w intencji. Miejsce to rozsławił również Jan Paweł II przybywając tu z pielgrzymką w 1993 roku, a samo rzeźbienie krzyży od 2001 roku jest litewskim ludowym rzemiosłem wpisanym na listę UNESCO.
Góra Krzyży- jak dojechać?
Najlepiej z Wilna dostać się tu pociągiem, należy wysiąść na stacji Šiauliai. Rozkład pociągów sprawdzimy na https://www.traukiniobilietas.lt/portal/en cena za przejazd to mniej więcej 10 euro. W Szawlach należy wsiąść w miejski autobus w kierunku Joniskis i wysiąść na przystanku Domantai i stąd przejść autostradą około 2-3 km.
Na dworcu autobusowym odnajduję właściwy autobus, jeżdżą one tylko kilka razy dziennie, a przystanki są na żądanie. Bilety kupujemy u kierowcy, co ciekawe czas jakby się tutaj zatrzymał i na biletach dalej widnieje cena w litach. Autobus wypchany jest miejscowymi. Siadam na samym przodzie żeby nie przegapić mojego przystanku i powoli zaczynam żałować, że nie mam pojęcia o której mam powrotny autobus. W internecie rozkładu brak, pani w informacji turystycznej w Wilnie również takowego nie posiadała, a w Szawlach niestety nie było już czasu między przesiadką na sprawdzenie go…
Góra Krzyży- droga
Obok mnie siada młoda Azjatka, w rękach trzyma kartkę z godzinami powrotnych autobusów. Jedziesz może na Górę Krzyży? I tak poznaję Wei-Yun. Rozklekotany autobus pędzi, a przesympatyczna starsza Pani i kierowca sprawiają, że nie przegapiamy naszego przystanku. Wysiadamy dosłownie po środku niczego… Chwilowa konsternacja i już wiemy, w którym kierunku chyba należy iść.
Tysiące krzyży, od kilku centymetrowych po kilkumetrowe, mniejsze przywiązane są do większych, a kołyszące się na wietrze różańce i paciorki tworzą przejmującą muzykę, która towarzyszy spacerowi i wprowadza w specyficzny nastrój.
Z Wei-Yun rozmawiamy o wszystkim, ona opowiada mi o Tajwanie i o swoich podróżach. Widziała już prawie całą Europę, a Polska to jeden z jej ulubionych krajów- była w Krakowie, w Warszawie i w Gdańsku. Mówi, że Polacy są bardzo sympatyczni i polubiła naszą kuchnie, zna nawet kilka słów po polsku. Ja słucham z ciekawością o jej miejscu zamieszkania i dopisuję Tajwan do miejsc, które pragnę zobaczyć.
Czas płynie nam szybko, a niedługo mamy powrotny autobus. Trochę źle obliczyłyśmy ile będziemy wracać na przystanek i widzimy jak obok nas, mknie nasz autobus. A następny już jutro… Bez żadnych ustaleń, zaczynamy biec jak szalone przez autostradę. Kierowca ten sam, który nas tu wcześniej przywiózł, czeka na nas z uśmiechem. I gdzieś tam za nami, daleko w tyle, zostają tysiące krzyży, a jeden z nich mój.
Zainteresowała Cię Góra Krzyży?
O moich innych podróżach przeczytasz tutaj
11 komentarzy
Cudowne miejsce, genialnie opisane 😉 ��
Dziękuję 🙂
Na to czekałam,Czytam.i czytam i nie chce żeby się kończła ta historia 🙂 Rewelacja !
miejsce faktycznie niesamowite 🙂 dziękuję
O Litwie w zasadzie niewiele wiemy, a jest tak blisko. Fajnie, że powstają takie relacje 🙂
Dziękuję. Myślę, że to miejsce o którym warto pamiętać!
Ciekawie napisane
Dzięki 🙂
Takie miejsca mają jakąś szczególną moc. Tak jakby każdy, kto zostawił tam swój krzyż, zostawił też cząstkę siebie…
Dokładnie, pięknie to ujęłaś!
Niezwykłe miejsce 🙂